Δια Χειρός...

Βελονισμός

Ο Βε­λο­νι­σμός εί­ναι από τις αρ­χαιό­τε­ρες θε­ρα­πευ­τι­κές τε­χνι­κές που χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν στον πλα­νή­τη, με ρί­ζες στην Αρ­χαία Κίνα. Πολύ λε­πτές βε­λό­νες (μίας χρή­σης) ει­σά­γο­νται ανώ­δυ­να σε ει­δι­κά ση­μεία (acu-points) για να επη­ρε­α­σθεί θε­τι­κά το νευ­ρι­κό, εν­δο­κρι­νι­κό και ενερ­γεια­κό σύ­στη­μα. Tα θε­ρα­πευ­τι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα του βε­λο­νι­σμού, όπως και των άλ­λων με­θό­δων της ΠKI, εμ­φα­νί­ζο­νται σε πολ­λά επί­πε­δα. Στό­χος πά­ντα εί­ναι να υπο­βοη­θη­θεί ο ορ­γα­νι­σμός, έτσι ώστε να επα­να­κτή­σει τη φυ­σι­κή του ισορ­ρο­πία και υγεία.

Στον βε­λο­νι­σμό Το­πο­θε­τού­νται ει­δι­κές βε­λό­νες σε συ­γκε­κρι­μέ­να ση­μεία του σώ­μα­τος, ανά­λο­γα με το νό­ση­μα. Οι βε­λό­νες που χρη­σι­μο­ποιού­νται δια­φέ­ρουν σε μή­κος και πά­χος (επι­λέ­γο­νται ανά­λο­γα με τη σω­μα­τι­κή διά­πλα­ση του αρ­ρώ­στου και την πε­ριο­χή της θε­ρα­πεί­ας).

Η βα­ρύ­τη­τα της αρ­ρώ­στιας και η κα­τά­στα­ση του ασθε­νή κα­θο­ρί­ζουν τις πα­ρα­μέ­τρους της όλης θε­ρα­πευ­τι­κής αγω­γής, δηλ. τον αριθ­μό των επι­σκέ­ψε­ων τον αριθ­μό, των βε­λο­νών που χρη­σι­μο­ποιού­νται σε κάθε θε­ρα­πεία, την τε­χνι­κή (απλός βε­λο­νι­σμός, ηλε­κτρο­βε­λο­νι­σμός, moxa , laser ), τον χρό­νο πα­ρα­μο­νής των βε­λο­νών στο σώμα, τη χρο­νι­κή από­στα­ση ανά­με­σα στις επι­σκέ­ψεις – συ­νε­δρί­ες. Για πα­ρά­δειγ­μα με 5 – 7 φο­ρές αντι­με­τω­πί­ζο­νται ήπιες μορ­φές κε­φα­λαλ­γί­ας, αυ­χε­ναλ­γί­ας, πε­ριαρ­θρί­τι­δας. Σο­βα­ρές πε­ρι­πτώ­σεις χρειά­ζο­νται 15 – 20 επι­σκέ­ψεις. Γε­νι­κά, υπάρ­χει μια προ­οπτι­κή 10 – 12 βε­λο­νι­σμών με ρυθ­μό 2 – 3 φο­ρές την εβδο­μά­δα. Συ­νή­θως, από τον 5 ο – 7 ο βε­λο­νι­σμό εμ­φα­νί­ζο­νται οι πρώ­τες εν­δεί­ξεις προ­οδευ­τι­κής βελ­τί­ω­σης του εκά­στο­τε προ­βλή­μα­τος. Αλ­λο­τε, ενώ προη­γού­νται 10 – 12 βε­λο­νι­σμοί και δεν πα­ρου­σιά­ζε­ται καμ­μιά βελ­τί­ω­ση, στις τε­λευ­ταί­ες θε­ρα­πεί­ες, ο ασθε­νής εμ­φα­νί­ζει θε­α­μα­τι­κή ανά­καμ­ψη. Το φαι­νό­με­νο αυτό, απο­δί­δε­ται στην αθροι­στι­κή δρά­ση του βε­λο­νι­σμού, που ση­μαί­νει ότι η επί­δρα­ση του απο­τα­μιεύ­ε­ται από τον ορ­γα­νι­σμό του ασθε­νή και την κα­τάλ­λη­λη γι΄ αυ­τόν, χρο­νι­κή στιγ­μή, ανα­λαμ­βά­νει την απαι­τού­με­νη δύ­να­μη για ν΄ αντι­δρά­σει στην ασθέ­νεια. Γι΄ αυτό, υπάρ­χουν και πε­ρι­πτώ­σεις ασθε­νών, που βελ­τιώ­νο­νται 10 –12 μέ­ρες μετά τη δια­κο­πή της θε­ρα­πευ­τι­κής αγω­γής.